Mezenartikels algemeen
- Blue Tit Territories in populations at different density levels
Bij lage koolmeesdensiteiten, op het ogenblik dat interspecifieke competitive wel degelijk optreedt, zal het territorial gedrag van de koolmees geen effect hebben op de pimpelmees densiteit. Bij hoge koolmeesdensiteit zal het territoriaal gedrag van de koolmees de pimpelmees broeddensiteit limiteren.
André A. Dhondt, Jeanine Schillemans & Jenny De Laet.
Ardea 70: 182-185 (1982).
- Site related dominance in the Great Tit (Parus major).
De waargenomen relaties op een winter voederplaats, de winter home range en de dominantie verhoudingen werden bestudeerd in een koolmeespopulaties over 4 opeenvolgende jaren. Zowel bij juveniele mannetjes die de populatie verlaten op het einde van de winter als degenen die rekruteren in de volgende broedpopulatie, is de dominantiestatus tijdens de winter niet afhankelijk van de plaats van de voedertafel. Daartegen is de dominantie status van adulte mannetjes in bepaalde jaren duidelijk afhankelijk van de plaats van de voedertafel. Tijdens de territoriale periode is de dominantie status duidelijk plaatsgebonden.
Jenny De Laet
Ornis Scandinavica 19: 73-78 (1984)
- Circannual Plasma Androgen levels in free living Great Tit males
Seasonal variation of plasma levels in free living adult and juvenile male Great Tits were measured by radioimmunoassay over a period of 5 years.
Jenny De Laet, Andre Dhondt & Jozef De Boever.
General and comparative endocrinology 58: 277-286 (1985).
- Dominance and anti-predator behaviour of Great Tits Parus major: a field study.
In de winter van 1981-82 werd het dominantie systeem van vrijlevende Koolmezen Parus major, die een voedertafel met zonnebloempitten bezoeken, bestudeerd in functie van het voorkomen van een sperwer als predator. Zonder een predator zijn dominante vogels succesvoller en moesten minder wachten tijdens het foerageren. Er werd een negatieve correlatie gevonden tussen dominantie en de volgorde van initiële aankomst na het opduiken van een predator. Nadat een Sperwer Accipiter nisus over de voedertafel was gevlogen, werd een correlatie gevonden tussen de dominantie van vogels en de volgorde van hun terugkeer naar de voedertafel. Deze veldstudie ondersteunt de resultaten van een analoog onderzoek over anti-roofdiergedrag en dominantie bij in gevangenschap levende pimpelmezen Parus caeruleus.
Jenny De Laet
Ibis 127: 1-6 (1985).
We testten de hypothese dat het gewichtsverlies van koolmees - (Parus major) en pimpelmees wijfjes ( P. cueruleus) tijdens het met succes grootbrengen van hun eerste broedsel, een invloed heeft op hun vermogen om een tweede broed te starten. Het avondgewicht van de vrouwelijke
ouders werden geregistreerd toen de nestjongen tussen 5 en 13 dagen oud waren, in verschillende jaren en habitats. Verschillende hypotheses werden getest: (1) beide soorten verliezen gewicht tijdens het grootbrengen van nestjongen en koolmeeswijfjes die een tweede broed beginnen verliezen minder gewicht dan vrouwtjes die dat niet doen; (2) verschillen in het gemiddelde gewichtsverlies tussen jaren en gebieden correleren met verschillen in het aandeel tweede broedsels; (3) het gewichtsverlies bij pimpelmees wijfjes, die slechts zelden een tweede broedsel realiseren, is hoger dan bij koolmezen waar tweede broedsels vaker voorkomen.
Jenny De Laet & André Dhondt
Ibis 131: 281-289 (1989).
- Variable responses to large-scale climate change in European Parus populations.
2003_Variable_responses_to_large_scale_climate_change_in_European_Parus_populations_Visser_M_E_et_al
De lentetemperaturen in gematigde streken zijn de afgelopen 20 jaar gestegen en veel organismen reageren op dit vervroegen van onze lentes door de timing van hun groei en reproductie te versnellen. Maar niet alle populaties vertonen een vervroegen van hun fenologie. Begrijpen waarom sommige populaties vervroegen en andere niet geeft ons een inzicht in de mogelijke beperkingen en selectiedruk op vervroegen van hun fenologie.
Door twee decennia aan gegevens te combineren over 24 koolmees populaties (Parus sp.) van zes Europese landen, laten we zien dat de fenologische respons op grootschalige veranderingen in de lentetemperatuur varieert over het bereik van een soort, zelfs tussen dicht bij elkaar gelegen populaties.
Marcel E. Visser , Frank Adriaensen, Johan H. van Balen, Jacques Blondel, Andre´ A. Dhondt, Stefan van Dongen, Chris du Feu, Elena V. Ivankina, Anvar B. Kerimov, Jenny de Laet, Erik Matthysen, Robin McCleery, Markku Orell and David L. Thomson
Proc. Roy. Soc. Lond. B 170: 367-372 (2003).
Klimaatverandering zal naar verwachting diepgaande ecologische effecten hebben maar verschuivingen in concurrentievermogen tussen soorten worden in dit verband zelden bestudeerd. Pimpelmezen (Cyanistes caeruleus) en koolmezen (Parus major) strijden om voedsel en rustplaatsen; toch bestaan ze binnen een groot deel van hun range naast elkaar. Klimaatverandering zou dus de concurrentieverhoudingen en het naast elkaar bestaan tussen deze twee soorten kunnen veranderen.
Nils Chr. Stenseth*, Joël M. Durant, Mike S. Fowler, Erik Matthysen, Frank Adriaensen, Niclas Jonzén, Kung-Sik Chan, Hai Liu, Jenny De Laet, Ben C. Sheldon, Marcel E. Visser & André A. Dhondt
Proceedings Royal Soc. B 282: 20141958 (2015).
- Urbanisation lowers great tit Parus major breeding success at multiple spatial scales.
2019_Urbanisation_lowers_great_tit_Parus_major_breeding_success_at_multiple_spatial_scales_De_Satgé_J_et_al
Hoewel tal van studies de negatieve effecten van verstedelijking op vogels melden, zijn er maar weinig studies die de rol van de stedelijke schaal op het reproductief proces onderzoeken. Bovendien zijn veel studies gebaseerd op kwalitatieve in plaats van kwantitatieve beoordelingen van verstedelijking.
Deze studie probeerde deze problemen aan te pakken door de effecten van verstedelijking te testen, gemeten op twee ruimtelijke schalen, op het broedsucces van koolmezen Parus major.
Een nest design, met meer dan 400 nestkasten, werd gebruikt in studieplekken overal in
Noord-België met a priori gekwantificeerde verstedelijkingsgraden op zowel lokaal als
regionale schalen.
Jacques de Satgé, Diederik Strubbe, Joris Elst, Jenny De Laet, Frank Adriaensen, Erik Matthysen.
Journal of Avian Biology 50: 15pp (2019)
